پنج کشور آسیائی مهد تولید پسماند پلاستیکی
چین ، اندونزی، فیلیپین ،تایلند و ویتنام بیشتر از بقیه دنیا پلاستیک به زمین دفن می کنند.
طبق گزارشی از ocean conservancy چین ، اندونزی، فیلیپین ،تایلند و ویتنام در سال ۲۰۱۷ بیشتر از بقیه دنیا پلاستیک به اقیانوس ها وارد کرده اند.
پلاستیک یکی از بزرگترین چالش های محیط زیستی پیش روی دنیاست. پلاستیک ها نه تنها زندگی آبزیان را از بین می برند و پرندگان دریایی را خفه می کنند بلکه قطعات ریز پلاستیک می تواند به غذاهای دریایی که ما می خوریم نیز منتهی شوند که دهه ها زمان برای تجزیه لازم است.
رودخانه سیتاروم ( Citarum) اندونزی که با نخاله های سیاه اش دیگر قابل شناسایی نیست به آلوده ترین رودخانه دنیا شناخته می شود. بنا به یک گزارش رسانه ای شرایط به قدری وخیم شده است که از ارتش برای پاکسازی رودخانه و منع دفن زباله در آن کمک گرفته شده است.
همچنین به گزارش Channel Newa Asia سال گذشته (۲۰۱۷) یک سوم از ۱٫۶۷ میلیون تن زباله خانگی در سنگاپور را کیسه های پلاستیکی و بسته بندی تشکیل می داد. این میزان معادل پر کردن ۱۰۰۰ استخر المپیک است.در همین سال ایالات متحده ۳۳٫۶ میلیون تن زباله پلاستیکی تولید کرد که تنها ۹٫۵% آن را توانست بازیافت کند.
اما به گفته کارشناسان وضعیت آنچنان هم نا امید کننده نیست و تنها راه حل قطع مصرف پلاستیک است. روشهایی نیز برای پیوستن به حرکتهای جهانی وجود دارد. مانند: استفاده از آب فیلتر شده به جای بطری های پلاستیکی آب. البته این کار می تواند برای آسیایی ها عادت مشکلی باشد چرا که مطابق با گزارش Green Earth هنگ کنگ ازمصرف ۵٫۲ میلیون بطری پلاستیکی در روز گذشته است. در این بین کمپانی ها و جنبش هایی نیز برای کمک به این حرکت فعالیت می کنند تا بتوانند در مکان های عمومی مانند هتل ها دانشگاه ها و ادارات مردم را تشویق به استفاده از آب فیلتر شده بجای بطری های آب کنند. دستگاه های فیلتر آب به کرات و مجانی قابل استفاده هستند.
ظروف غذای پلاستیکی نیز دیگر مشکل توزیع غذا در ویتنام و تایلند بویژه برای فروشندگان غذای خیابانی هستند. اخیرا موسسه ای اینترنتی در هنگ کنگ برای مبارزه با تولید انبوه ظروف پلاستیکی آغاز به کار کرده است که محصولات دوستدار محیط زیست را به هتل ها ، دانشگاه ها و ادارات توزیع می کند. این محصولات از چوب بامبو ، قاشق چنگال های قابل بازیافت، بطری های فلزی آب و نی های فلزی قابل شستشو هستند. به گفته موسس آن هر ساله ۶ میلیون تن پلاستیک غیر قابل تجزیه که عمدتا قاشق و چنگال هستند دور ریخته می شوند و تخمین زده می شود تا سال ۲۰۵۰ میزان پلاستیک ها در اقیانوس ها از ماهی ها بیشتر شود.
کیسه های خرید درمغازه ها متداول و مقرون به صرفه هستند ولی غیر قابل تجزیه و عموما به اقیانوس ها ختم می شوند. به همین دلیل تایوان شروع به منع تمام پلاستیک های یک بار مصرف مانند کیسه های خرید، لیوان ، قاشق و چنگال مصرفی در رستوران ها و ادارات تا سال ۲۰۵۰ کرده است. در حالیکه در چین و ویتنام مواد غذایی و نوشیدنی ها اغلب در کیسه های پلاستیکی بسته بندی می شوند که آسانترین روش برای حمل و نقل است. این عادت یک شبه نمی تواند عوض شود. اما می توان یک حرکت فردی انجام داد : بسیار از فروشندگان خوشحال می شوند که محصولات خود را در ظروف خود خریدار تحویل دهند تا ظروف پلاستیکی.
در این میان بیش از ۱ میلیون نفر در سراسر دنیا با امضاء کمپین و نصب و پخش عکس و پوستر از تصاویر مربوط به بسته بندی های پلاستیکی و اثرات آن مبنی بر فراخواندن شرکتهایی مانند کوکا کولا، پپسی، نستله، یونیلیور، مک دونالد، استارباکس و Procter & Gamble به رد پای شرکت های تولید پلاستیک های یکبار مصرف و تولید انبوهشان اقدام کردند.
به گفته مسئول کمپین پلاستیک صلح سبز امریکا، الان زمانی است که شرکت ها به سلامت کره زمین فراتر از صرفا” بازیافت به تنهایی نگاه کنند. دور ریختن پلاستیک ها به اقیانوس ها و آبراهها ادامه دارد و جوامع را به مرز خطر رسانده است. روز زمین زمانی است که باید با این حقیقت روبرو شویم که ما نمی توانیم برای فرار از این آشفتگی فقط بازیافت کنیم. فعالان صلح سبز به همین مناسبت در آپریل ۲۰۱۸ برای آگاه سازی و منع تولید و استفاده شرکت ها از پلاستیک های یکبار مصرف در سراسر دنیا با نصب بیلبورد های آگاه سازی در ورودی سوپر مارکت ها، بزرگراه ها و … با کمک داوطلبان و یا توزیع پوستر و تولید مجسمه از مواد پلاستیکی سعی در آگاه سازی عمومی کردند.
راه حل، قطع قاطعانه و استفاده غیر ضروری از این ماده پلاستیکی است. افزایش تنفر عمومی نسبت به پلاستیک های یکبار مصرف باید در بین سیاستمندان و قانونگذاران به عنوان یک نشانه ای از تمایل عمومی برای حفاظت، از طرف رهبران در برابر تهاجم ادامه دار صنعتی که متعهد به منفعت بیشتر به قمیت غرق کردن دنیا در پلاستیک است، دیده شود.
منابع:
مهندس بهاره پورزنگی آبادی-کارشناس بهداشت محیط و کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست